Życzenia i gify - Święto Trzech Króli

6 Stycznia Święto Trzech Króli Trzej Królowie (Magowie) 

udali się ze wschodu by złożyć pokłon
i dary (mirrę, kadzidło i złoto)
nowonarodzonemu Jezusowi Chrtystusowi. 

Każdy z nich ma odpowiednie znaczenie. 

Złoto – symbol godności królewskiej, 

mirra – symbol wypełnienia proroctw 

i zapowiedź śmierci Zbawiciela oraz 

kadzidło – symbol godności kapłańskiej. 

Do źłóbka zaprowadziła ich gwiazda betlejemska. 

Pokłon Jezusowi oddali Mędrcy ze wschodu, 

umownie nazwani: 

Kacper, Melchior i Baltazar. 

Nie byli to członkowie narodu Izraela. 

Świadczy to o wielonarodowości 

i o mocy Boga do jednoczenia wszystkich ludzi 

bez względu na wyznanie i miejsce zamieszkania.

Na pamiątkę tego wydarzenia odbywa się poświęcenie 

kredy, kadzidła i wody. 

Kredą na drzwiach należny napisać K+M+B
(inicjały trzech Mędrców) i aktualny rok. 

Po łacinie skrót odczytywany jest, jako błogosławieństwo 

–Christus Mansionem Benedicat, 

czyli Chryste błogosław temu domowi. 

Taki jest zwyczaj uczczenia 

Święta Objawienia Pańskiego w Polsce. 

Dopiero w końcu IV wieku do liturgii Kościoła Powszechnego 

wprowadzone zostały dwie odrębne uroczystości: 

Boże Narodzenie 25 grudnia i święto Trzech Króli 

– Objawienia Pańskiego 

– 6 stycznia, które zamyka cały okres bożonarodzeniowy.

ŚWIĘTO TRZECH KRÓLI... K + M + B....2016 ROK

A czy wiecie,
że do malutkiego Jezusa jechał też czwarty król, 

który nazywał się Artaban, 

ale spóźnił się na poszukiwanie Króla Miłości, 

spotkał bowiem po drodze chorego człowieka i pomógł mu. 

Wiózł on w darze trzy drogie kamienie: szafir, rubin i perłę. 

W czasie podróży jednak sprzedał szafir
i kupił biednym jedzenie. 

Obronił dziecko przed żołnierzami Heroda,
wykupując je rubinem. 

Trzecim klejnotem
ocalił życie ludziom wziętym do niewoli. 

Spóźnił się bardzo. 

Dotarł do Jerozolimy po wielu latach 

i zobaczył umierającego na krzyżu Króla Miłości. 

Pan Jezus spojrzeniem z krzyża "powiedział" mu:
"zdążyłeś Artabanie, 

bo odnalazłeś mnie przez czynienie dobra ludziom." 

Król Artaban robił wiele dobrych uczynków, 

wszędzie gdzie mógł starał się pomóc innym ludziom. 

Tyle legenda na podst. kalendarza TĘCZA.

A cóż to przywieźli 

Mędrcy ze Wschodu,

królowie, panowie 

wielkiego rodu? 

Z dobrawoli,szczerym sercem, 

szczerą ochotą 

dla Jezusa wonną mirrę, 

kadzidło, złoto. 

A na czym królowie 

ci przyjechali? 

A cóż to nad nimi 

w niebie się pali? 

Przyjechali na wielbłądach 

z strusimi piórami , 

najjaśniejsza z gwiazd 

im w drodze świeciła z góry! 

A gdzież to Dzieciątko 

z nieba zesłane, 

przez gwiazdę 

i mędrców długo szukane? 

Dzieciąteczko znaleźli 

śród suchych liści, 

w białym śniegu, 

pod tarniną-całą w okiści. 

Cherubiny Mu służyły 

przez ten dzień cały, 

archanioły w złotych 

zbrojach na straży stały. 

Pastuszkowie z wsi pobliskich 

doń nie przybiegli, 

pastuszkowie w obcej 

ziemi od miecza legli!...

Kazimiera Iłłakowiczówna

TRZEJ KRÓLE JECHALI

Trzej Króle jechali

Jezuska szukali.

Zobaczyli zamek,

W brame zastukali:

- Otwieraj się zamku

wspanialy, królewski!

Pewnie gości w Tobie

Jezusek Niebieski!

Wyszedl sam marszalek

przed bramę zamkową,

spojrzał na Trzech Króli

i pokiwał głową:

- Zamorscy Królowie,

jedźcie szukać dalej,

nie ma tu Jezuska

wśród zamkowych sali.

- Jak jechać to jechać!

Trzej Królowie westchneli,

Napotkali pałac

i znów przystanęli.

- Pałacowy sługo,

otwieraj nam wrota,

Prowadź, kiedy Dziecię

w kolebce ze złota.

Klaśnie stary sługa

rękoma obiema:

-Zamorscy Królowie

tu Jezuska nie ma!-

Nie bylo w pałacu,

nie bylo we dworze,

-może Go znajdziemy

u chłopa w komorze?

Pojechali Króle

do bielonej chaty.

-Czy jest tu Syn Boży

odziany w szkarłaty?

Wyszedł sam gospodarz,

kłania się jak umie.

-Nie ma tu Dzieciątka

w izbie ni na gumnie.

Zmartwiła się Królowie,

bo już i noc bliska.

Patrzą, a tu gwiazda

nad stajenką błyska.

Widzą Trzej Królowie

wyraźny znak Boży,

więc Melchior najstarszy

drzwi stajni otworzył.

Ledwie i otworzył,

upadl na kolana,

bo zobaczył Dziecię

na wiązeczce siana.

Nie miał ci Syn Boży

szat z pereł i złota.

Leżał nagusieńki

jak ludzka sierota.

Pojęli cud świata,

zamorscy mocarze

i padli przed żłobkiem

na królewskie twarze.

Z darami świętymi

złożyli mu skrzynie,

uwielbili Boga

w maluśkiej Dziecinie.

Ewa Szelburg Zarembina

W dawnej Polsce ze świętem tym 

wiązały się różne zwyczaje domowe. 

Dzień Trzech Króli, szczodry i święty, 

był ostatnim spośród dwunastu szczodrych dni
i wieczorów, 

był więc dniem poczęstunków, odwiedzin, 

wręczania sobie drobnych darów. 

Do domów przychodzili różni kolędnicy, 

a wśród nich chłopcy przebrani za Trzech Króli, 

w złotych, tekturowych koronach 

i niekiedy w szatach liturgicznych, 

starych i podniszczonych kapach 

i ornatach, wypożyczonych z zakrystii kościelnej. 

Tak jak inni kolędnicy, 

składali gospodarzom życzenia i wypraszali datki.

W miastach natomiast i na szlacheckich dworach,
w wieczór Trzech Króli,
bawiono się w wybory króla migdałowego.
Zabawa ta popularna w Europie zachodniej,
m.in. we Francji i Anglii,
z czasem przyjęła się także i w Polsce.
W wyborze króla migdałowego pomocne były
specjalne ciasta: pierniki lub słodkie rożki.
W jednym z nich ukrywano migdał,
a osoba która go znalazła obwoływana
była królem migdałowym.
W ten sam sposób odbywała się
elekcja królowej migdałowej.
Para królewska zajmowała honorowe miejsce przy stole.
Prócz tego zaszczytu miała jednak i obowiązki towarzyskie
- musiała zabawiać gości i organizować im zabawę.
Zabawa w króla migdałowego czasami jeszcze odbywa się
w domach w których są dzieci,
emocjonujące się poszukiwaniem migdałów
w ciastkach i pozyskaniu tytułu króla.

Mieć taką wiarę 

jak Trzej Królowie 

widzieć codziennie 

gwiazdę przed sobą 

swój cel wędrówki 

zdążać wytrwale 

i znaleźć w końcu 

Światłość przedwieczną.

Gdzie spieszą się Trzej Królowie

Dokąd podążają

Czym kierują się wędrując

Do jakiego kraju ?

Oni spieszą Panu służyć

Pokłon oddać Bogu.

Powitają Dziecię Jezus.

Złożą Serca dary:

Złoto, Kadzidło i Mirrę i

Miłości bez miary

A w pielgrzyma znojnej drodze

Światłem będzie

Gwiazda Betlejemska.

Po znojnej wędrówce

powita ich Dzieciątko

i Maryja Święta.

Błogosławieństw spłyną łaski

Na Serca przybyszów.

Rozpromienią się ich twarze

Pośród nocnej ciszy.

Pójdźmy dziś za nimi wszyscy

By powitać Pana.

Uwielbijmy Dziecię Boże!

Jak ci mędrcy Monarchowie.

Gwiazda Trzech Króli

Z dalekiego wschodu 

piaskami pustyni, 

jadą trzej królowie 

bardzo już znużeni. 

Od miasta do miasta 

w słonecznej spiekocie, 

rozpytują wszędzie 

o królewskie Dziecię. 

Nikt jednak im wskazać 

nie potrafi drogi: 

w pałacach Go nie ma, 

bo to król ubogi. 

Zawierzyli przeto 

gwieździe nad Betlejem, 

ona im stajenkę 

wskazała promieniem.

Emilia Berndsen

Patrzyli z oczu ogromną dziwota

Pasterze, owiec porzuciwszy straże,

O, trzej królowie,

gdyście Panu w darze

Przynieśli mirrę,

kadzidło i złoto,

Lecz o Melchiorze,

Kasprze, Baltazarze,

Tajnej mądrości

słynęliście cnotą

I z swych uczonych

ksiąg doszliście oto,

Że się w Betlejem

cud boski ukaże.

Cóż to wielkiego,

Magowie ze Wschodu,

Żeście odkryli

po roku podróży

Pana na sianie,

między bydłem, gnojem,

Gdy ja,

bez gwiazdy szczególnej przewodu,

Znalazłem Boga

— błądząc wiele dłużej

— W jeszcze podlejszej stajni:

w sercu swojem

L.Staff'

Idą trzej królowie
w koronach na głowie
Niosą sute dary
Panu na ofiary
I wy schylcie głowy
mówiąc tymi słowy:
Bądź że pozdrowiony
Jezusie kochany.

Idą trzej monarchowie.

Korony mają na głowie.

Idą,jadą w nieznane szukają Betlejem,

gdzie dziecię narodzone.

Błądzą w świata strony,

jeden król zagubiony.

Trzej gwiazdę zobaczyli,

za jej blaskiem do Betlejem podążyli.

Pokłon dzieciątku oddają,

podarki mirę,kadzidło, złoto składają.

Kacper,Melchior i Baltazar

brzmiały ich imiona,

cenne dary nieśli Panu,

na swych ramionach.

Betlejemska gwiazda 

drogę prosto im znaczyła 

i choć droga trudną była 

Mędrców nie strudziła. 

Odnaleźli starą szopę, 

daleko za miastem, 

którą gwiazda oświetliła, 

swoim jasnym blaskiem. 

Najpierw pokłon Mu oddali, 

w wielkim namaszczeniu, 

złoto,mirrę i kadzidło 

zostawili w cieniu. 

Odnajdując Pana świata, 

w ubogim posłaniu, 

Heroldowi nie zdradzili, 

nic o tym mieszkaniu. 

Ominęli pałac króla 

bocznymi drogami, 

lecz wieść owa popłynęła, 

Boskimi ścieżkami.

Kiedyś trzej mędrcy ze Wschodu
rzucili rodzinne gniazda,
by odbyć podróż w nieznane,
gdzie wiodła ich lśniąca gwiazda.
Choć droga była niełatwa,
trudy znosili z ochotą,
niosąc bogactwa swych krajów
- mirrę, kadzidło i złoto.
A gdy Dzieciątko ujrzeli,
upadli przed Nim na twarze,
nie wiedząc,
co tak naprawdę
przynieśli Maleństwu w darze.
Że znosząc trudy podróży
za gwiazdą lśniącą na niebie
ofiarowali Dziecinie
największy dar - samych siebie.
Ja także chcę pójść ich śladem,
ku Gwieździe, co w dali lśni,
by zanieść w darze Dzieciątku
swe serce, uśmiech i łzy.

Aby pomimo różnych trudności
Gwiazda Betlejemska,
wskazująca drogę Trzem Królom,
również i Tobie wskazała drogę
do miłości, zgody i pokoju.

Niech jasna Gwiazda
prowadzi Cię przez życie
podobnie jak prowadziła
Trzech Króli – prosto do celu.

Niech Trzej Królowie będą dla nas
przewodnikami wiary
w rozpoczętym właśnie roku

Święto Trzech Króli
Święto o wielkiej wymowie
chociaż dzień powszedni
dawniej trzej królowie
z darami przybiegli
złoto kadzidło i mirrę
podarowali Jezusowi
świętujemy tą chwilę
pokłon czapki z głowy
Kacper Melchior i Baltazar
trzej mędrcy z daleka
dziś się historia powtarza
dziecię w żłóbku czeka
pobiegnijmy do niego
bo to czas wspaniały
i na drzwiach białą kredą
wpiszmy mędrców inicjały

Trzej Królowie 
Tęsknili w noce gwiazdami przetkane,
Co niby złote oka wielkiej sieci
Wciągały duszę w konstelacyj zamęt.

Śnili - potęgę mocniejszą od śmierci
Miłość nad wszystko - własnych praw niepomną,
Mądrość, jak morze bez kresu - ogromną.

I szli, jechali - przez pustynne piaski
Dary swe niosąc - owoce rozmyślań,
I zawsze gwiazdy wiodły ich swym blaskiem.

A gdy musieli głów majestat schylać,
Aby przestąpić próg malutkiej stajni,
Pojęli, że są w pełni wysłuchani.

Że tu - gdzie drżąca na sianie dziecina,
Wszystko się kończy - i wszystko zaczyna.   

Wspominamy dzisiaj mędrców ze Wschodu,
którzy w Betlejem spotkali Króla wieków.
Temu, który objawił się światu,
oddali pokłon i złożyli dary.
Chrystus objawia się dzisiaj także nam,
poprzez Kościół, sakramenty, swoje Słowo.
Jest obecny w braciach.
Podejmujmy wysiłek,
by Go usilnie szukać.
Życzę wszystkim dobrego święta.

Wieść o narodzeniu Jezusa,
się szybko rozchodzi,
nowina ta lotem błyskawicy obiega świat,
kto żyw,Jezusowi hołd
i cześć oddać przychodzi,
każdy nowonarodzonego
zobaczyć jest rad.
Nowina ta ogarnęła
również zamorskie kraje,
gdzie władzę sprawowali
w pałacach królowie,
o narodzeniu króla nad królami
wieść się dostaje,
że przyszedł Mesjasz,
wkrótce świat się dowie.
Trzej wielcy królowie,
gdy się dowiedzieli,
boże dziecię w Betlejem
powitać postanowili,
hołd i pokłon należny
Jezusowi oddać chcieli,
w dary mirę,złoto i kadzidło
z sobą przynosili.

Zapisuję na drzwiach
mojej wiary wyznanie
dym kadzidła zasnuł mieszkanie.
Trzech Króli było czy mi się śniło.
Archanioł z mieczem przeszedł
pomimo chylę głowę przed Tobą Panie.
Dym kadzidła zasnuł mieszkanie.